Pedagog - Zespół Szkół w Latowiczu

WAŻNE TELEFONY

Zadania pedagoga szkolnego:

Zadania pedagoga określa ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 28 sierpnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach.

Należą do nich w szczególności:

Prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu szkoły i placówki;
Diagnozowanie sytuacji wychowawczych w szkole lub placówce w celu rozwiązywania problemów wychowawczych stanowiących barierę i ograniczających aktywne i pełne uczestnictwo ucznia w życiu szkoły i placówki;
Udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb;
Podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży;
Minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku szkolnym i pozaszkolnym uczniów;
Inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych;
Pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów;
Wspieranie nauczycieli, wychowawców klas i innych specjalistów w:
Rozpoznawanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu szkoły lub placówki,
Udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Do zadań specjalnych- PEDAGOG SZKOLNY

Z każdym problemem możesz się zwrócić do pedagoga szkolnego. Zawsze pamiętaj, że warto opowiedzieć komuś o swoich problemach, choćby, dlatego, że gdy problem znają dwie osoby, to każda z nich widzi go z innej perspektywy.

Każdy, kto zgłosi się do pedagoga – niezależnie od tego, z czym przyjdzie – nie pozostanie bez pomocy. Nie można zagwarantować, że każdą sprawę uda się załatwić, ale uczeń może być pewien, że dołoży on wszelkich starań, by tak było. Bo pedagog szkolny jest życzliwym dorosłym, osobą, u której uczeń może szukać wsparcia, zrozumienia, porady. Jednym słowem, zajmuje się sprawami uczniów.

Jakimi? Zakres jest praktycznie nieograniczony!

masz problemy z nauką
masz kłopoty z porozumieniem się z nauczycielami oraz rodzicami
czujesz, że jesteś samotny i nikt Cię nie rozumie
nie potrafisz nawiązać kontaktu z innymi
masz trudną sytuację materialną
chciałbyś pomóc innym, nie wiesz w jaki sposób
widzisz, że komuś dzieje się krzywda i nie wiesz jak zareagować
chcesz tak zwyczajnie porozmawiać, podzielić się swoimi sukcesami

Obowiązuje przy tym tajemnica. Uczeń ma gwarancję, że to, o czym rozmawia z pedagogiem zostanie między pedagogiem a uczniem. Chyba, że dzieje się coś, co zagraża bezpieczeństwu, zdrowiu czy życiu ucznia (w grę wchodzą narkotyki, skłonności samobójcze, zastraszanie przez innych). W takich przypadkach pedagog musi natychmiast reagować i zachowanie dyskrecji nie jest możliwe. Pedagog nie działa sam: współpracuje z Dyrektorem szkoły, nauczycielami, wychowawcami w szkole i w internacie, rodzicami oraz innymi instytucjami: opieką społeczną, poradnią psychologiczno-pedagogiczną, psychoterapeutą i innymi specjalistami świadczącymi pomoc młodzieży i rodzicom.

Aby nie dopuścić do uzależnień dziecka

Rodzice

Wcześniej czy później kontakt z nimi może się przydarzyć każdemu dziecku, także Twojemu. Powinniście zdawać sobie sprawę, że wiele zależy od Was. To właśnie Wy możecie mieć ogromny wpływ na to czy Wasze dziecko sięgnie po którąś z używek. Tańsze jest zapobieganie aniżeli leczenie. Aby uniknąć stanu w domu i w szkole,

kiedy dziecko ucieka w świat uzależnienia należy :

zwracać szczególną uwagę na to co mówi i jakie ma problemy,
dbać o dobry kontakt z dzieckiem, rozmawiać,
nie wyśmiewać, nie krytykować, nie stawiać zbyt dużych wymagań,
doceniać starania i chwalić postępy,
należy znaleźć czas na wysłuchanie problemów,
unikać złośliwości i krytycznych porównań z innymi rówieśnikami,
kierować poczynaniami, aby miało wiarę w siebie i poczucie bezpiecznego środowiska domowego
dyskretnie poznać grono przyjaciół i jego zwyczaje,
kontrolować dyskretnie miejsca w których przebywa i co robi,
każdą anomalię w zachowaniu trzeba sprawdzić i poznać przyczynę aby móc podjąć odpowiednie działania
rozmawiać z nim o narkotykach i środkach uzależniających, skutkach ich zażywania bez względu na wiek,
posiadać pewien zakres wiedzy o narkotykach,
wyrażać zdecydowanie negatywną postawę wobec używek zagrażających zdrowemu życiu,
stać się wzorem do naśladowania, a czyny i słowa maja uczyć dziecko jak żyć,
zachęcać do aktywności i uczestnictwa w życiu społecznym, sporcie i
rozwijania zainteresowań.

Nauczyciele

Wobec narastającego zagrożenia uzależnieniem od alkoholu i narkotyków, niepokój o własne dziecko – ucznia spędza sen z oczu nie tylko rodzicom. Wy, również nie uciekniecie od tego problemu.

Możesz uczniowi pomóc nie brać narkotyków i nie pić alkoholu jeżeli:

nie porównujesz go z innymi uczniami, uczeń pragnie abyś zrozumiał jego trudności,
nie zawstydzaj ucznia przed całą klasą, uczeń chce być szanowany przez nauczycieli i swoich kolegów,
nie odbieraj mu nadziei, uczeń chce wierzyć, że coś w życiu osiągnie.
nie lekceważ uczuci swojego ucznia, uczeń potrzebuje często pozytywnego wsparcia swojego nauczyciela,
uczeń chce być oceniany sprawiedliwie i taktownie, ma prawo myśleć
o sobie pozytywnie,
uczeń nie lubi, kiedy nauczyciel przypisuje mu złe intencje, wydaje mu się, że świat jest nieprzyjazny,
nie okazuj uczniowi dezaprobaty, gdy nie wszystko może zrozumieć i zapamiętać, uczniowi wydaje się wtedy, że do niczego się nie nadaje, nic nie potrafi.

Drogi wychowawco pamiętaj, że:

Masz ogromny wpływ na swego ucznia, możesz minimalizować przeżycia lękowe uczniów w szkole. Ważne są interakcje międzyludzkie zwłaszcza w relacjach nauczyciel ( wychowawca) – uczeń

Pamiętaj !

Uczeń, który czuje się rozumiany i akceptowany:

chętniej się uczy,
szybciej i dokładniej zapamiętuje,
ma więcej twórczych pomysłów,
łatwiej się koncentruje,
chce rozwijać swoje zainteresowania,
wierzy we własne możliwości,
bardziej lubi szkołę,
z życzliwością odnosi się do nauczycieli i rówieśników,
ma więcej siły do pokonywania trudności,
łatwiej znosi niepowodzenia,
jest bardziej aktywny,
osiąga większe sukcesy.

Zasady, które pomogą nauczycielowi w pracy z uczniem:

ważny jest wszechstronny rozwój ucznia,
należy zmniejszać i niwelować trudności przystosowawcze,
trzeba uczyć odpowiedzialności za własne czyny,
przekonuj uczniów, że każdy czyn ma swoje skutki,
naucz uczniów trafnie wybierać,
naucz ich mówić nie,
dostarcz uczniom wiedzy o środkach odurzających i skutkach ich zażywania,
powiedź im o mechanizmach uzależnienia,
mów uczniom o promocji zdrowia.

Należy się zastanowić, w jaki sposób TY jako Rodzic, Nauczyciel,

Opiekun możesz zaradzić, aby pomóc dziecku w wydostaniu się z matni.

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ – PORADY DLA RODZICÓW

NARKOTYKI

Narkotyki stały się dostępne wszędzie: w szkole, na ulicy, w dyskotece. Wcześniej czy później kontakt z nimi może się przydarzyć każdemu dziecku, także Twojemu. Stanowią realne niebezpieczeństwo, nawet jeśli dziś myślisz sobie: „Mój syn, moja córka nigdy tego nie zrobi…”. Powinieneś jednak zdawać sobie sprawę, że wiele zależy od Ciebie. To właśnie Ty możesz mieć ogromny wpływ na to, czy Twoje dziecko sięgnie po środki odurzające.

Rodzicu, o czym powinieneś wiedzieć ?

Często dzieci mają większą wiedzę na temat narkotyków od rodziców. Przeważnie jednak ich informacje wynikają z mitów krążących wśród młodzieży i nie są prawdziwe. Jeśli chcesz być dla dziecka autorytetem i partnerem podczas rozmów na ten temat,powinieneś:

wykazać się rzetelną wiedzą na temat środków odurzających, aby umieć obalić fałszywe przekonania, jakie Twoje dziecko posiada na temat narkotyków;
nauczyć się rozpoznawać sygnały ostrzegawcze, wskazujące na zażywanie środków odurzających.

Podstawowe informacje dotyczące tego, jak zapobiegać uzależnieniom, jak rozpoznać, że dziecko sięgnęło po narkotyki i co zrobić w takiej sytuacji, znajdziesz w tej ściągawce, warto również zapoznać się z literaturą podejmującą temat uzależnień m.in.:

Krzysztof Zajaczkowski „Nikotyna, alkohol, narkotyki”-profilaktyka uzależnień,
Ruth Maxwell „Dzieci, Alkohol, Narkotyki”,
Dimoff, S Carper „Jak rozpoznać, czy dziecko sięga po narkotyki”,
Marzena Pasek „Narkotyki? Na pewno nie moje dziecko”.
Gaś Z. B. „Rodzina a uzależnienia”
www.parpa.pl (strona Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Warszawa)
www.sterydy.pl , www.narkotyki.pl
www.poradnia.narkomania.org.pl (poradnia internetowa).

Co można zrobić, aby zapobiegać?

dbaj o dobry kontakt z dzieckiem
powinieneś jak najczęściej: rozmawiać, nie unikać trudnych tematów,
zachęcaj dzieci do tego, co zdrowe i twórcze,
porozmawiaj z rodzicami innych dzieci,
bądź dobrym modelem i przykładem,
okazywać dziecku ciepło i czułość;
naucz się naprawdę wysłuchiwać swojego dziecka;
nie oceniać i nie porównywać z innymi;
nie wyśmiewać, nie krytykować, nie stawiać zbyt wysokich wymagań;
doceniać starania i chwalić postępy;
pomagać uwierzyć w siebie, uczyć podstawowych wartości;
poznawać przyjaciół swojego dziecka;
zawsze wiedzieć, gdzie jest i co robi Twoje dziecko;
ustal jasne zasady dotyczące alkoholu i narkotyków.
Sygnały ostrzegawcze, czyli na co należy zwrócić uwagę:

Pierwsze próby z narkotykami dziecko zwykle starannie ukrywa przed dorosłymi. Wszelkie niepokojące zmiany będzie Ci na pewno łatwiej zauważyć, jeśli masz z dzieckiem dobry kontakt, wiele ze sobą rozmawiacie i dużo czasu spędzacie razem. Pamiętaj jednak, że niektóre zachowania i postawy mogą mieć inne przyczyny, takie jak kłopoty szkolne lub rodzinne, zranione uczucia, niepowodzenia w kontaktach z rówieśnikami i wiele innych, które należy traktować równie poważnie i starać się pomóc dziecku je rozwiązać

Zmiany w zachowaniu

nagłe zmiany nastroju i aktywności, okresy wzmożonego ożywienia przeplatane ze zmęczeniem i ospałością;
nadmierny apetyt lub brak apetytu;
spadek zainteresowań ulubionymi zajęciami
pogorszenie się ocen, wagary, konflikty z nauczycielami;
izolowanie się od innych domowników, zamykanie się w pokoju, niechęć do rozmów;
częste wietrzenie pokoju, używanie kadzidełek i odświeżaczy powietrza;
wypowiedzi zawierające pozytywny stosunek do narkotyków;
bunt, łamanie ustalonych zasad, napady złości, agresja;
nagła zmiana grona przyjaciół na innych, zwłaszcza na starszych od siebie;
niewytłumaczone spóźnienia, późne powroty lub też noce poza domem;
kłamstwa, wynoszenie wartościowych przedmiotów z domu;
tajemnicze, krótkie rozmowy telefoniczne, nagłe wyjścia.
Zmiany w wyglądzie zewnętrznym:
nowy styl ubierania;
spadek ciężaru ciała, częste przeziębienia, przewlekły katar, krwawienie z nosa, bóle różnych części ciała, zaburzenia pamięci oraz toku myślenia;
przekrwione oczy, zwężone lub rozszerzone źrenice;
bełkotliwa, niewyraźna mowa;
słodkawa woń oddechu, włosów, ubrania, zapach alkoholu, nikotyny, chemikaliów;
brak zainteresowania swoim wyglądem i nie przestrzeganie zasad higieny.
Narkotyki lub przybory do ich używania;fifki, fajki, bibułki papierosowe;
małe foliowe torebeczki z proszkiem, tabletkami, kryształkami lub suszem;
białe lub kolorowe pastylki z wytłoczonymi wzorami;
leki bez recept;
tuby, słoiki, foliowe torby z klejem;

Im głębsza faza uzależnienia, tym objawy choroby są bardziej widoczne, wynikają z utraty kontroli nad braniem środków odurzających. Wzrasta ryzyko przedawkowania i śmierci.

Co zrobić, gdy dziecko ma już za sobą pierwszy kontakt z narkotykami?

Może się zdarzyć, że mimo Twoich najlepszych starań, uwagi i znajomości problemu, Twoje dziecko sięgnie po narkotyki.
Nie możesz wtedy:

wpadać w panikę i przeprowadzać zasadniczych rozmów z dzieckiem, kiedy jest ono pod wpływem środka odurzającego;
udawać, że to nie prawda, nie wierzyć w przedstawione fakty, bezgranicznie ufać dziecku;
usprawiedliwiać dziecka, szukając winy w sobie lub np. złym towarzystwie;
wierzyć zapewnieniom dziecka, że ma kontrolę nad narkotykami i, że samo sobie poradzi z tym problemem;
nadmiernie ochraniać dziecka przed konsekwencjami używania narkotyków, np. pisać usprawiedliwień nieobecności w szkole spowodowanych złym samopoczuciem po zażyciu środków odurzających, spłacać długów dziecka;
poddawać się!

Powinieneś:wysłuchać dziecko i spokojnie z nim porozmawiać:

zastanowić się, dlaczego dziecko sięga po narkotyki, czy powody nie są związane z sytuacją w waszej rodzinie – jeśli tak pomyśl, co można zmienić;
działać! – nie liczyć na to, że problem sam się rozwiąże, szukać pomocy specjalistów;
wspólnie ze specjalistą i z dzieckiem ustalić reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegać;
stosować zasadę „ograniczonego zaufania” – starać się zawsze wiedzieć, gdzie jest i co robi Twoje dziecko.

To trudny problem dla całej rodziny, dlatego szukaj pomocy także dla siebie i bliskich. Skorzystajcie z pomocy terapeuty, a także z doświadczeń innych rodzin, które miały podobne problemy.

NARKOTYKI I PRAWO

Łamanie prawa przez dziecko biorące narkotyki związane bywa zwykle ze zdobywaniem pieniędzy. Mogą więc zdarzać się kradzieże, wynoszenie z domu wartościowych rzeczy, handel narkotykami, a także bójki i prostytucja. Może zdarzyć się również, że Twoje dziecko samo nie zażywa narkotyków, a jedynie handluje nimi dla chęci zysku. Powinno Cię zaniepokoić, jeśli zauważysz, że posiada pieniądze z niewiadomego źródła, kupuje nowe, czasem drogie rzeczy, prowadzi niejasne interesy z kolegami.

Powinieneś wiedzieć, że:

posiadanie narkotyków w Polsce jest nielegalne, zagrożone grzywną i karą do 5 lat więzienia;
produkcja środków odurzających jest zagrożona grzywną i karą więzienia od 6 miesięcy do 10 lat;
za handel narkotykami grozi kara grzywny lub pozbawienia wolności od roku do 10 lat;
udzielanie środka odurzającego lub nakłanianie do zażycia jest karalne (do 5 lat więzienia).

PROFILAKTYKA PICIA ALKOHOLU

Rodzice dbają o bezpieczeństwo swoich dzieci

Troska o bezpieczeństwo dzieci i ochrona ich przed zagrożeniami to podstawowa, oprócz miłości, treść życia w rodzinie. Gdy dzieci są małe wymaga to nieustannego i bezpośredniego czuwania nad tym co robią i gdzie są. Później ochrona dzieci staje się bardziej skomplikowanym i trudniejszym zadaniem, ponieważ coraz częściej przebywają poza domem rodzinnym i spotykają się z ludźmi, których nie znamy.
Nie możemy nieustannie kontrolować ich zachowania, kontaktów i decyzji. Nie możemy też usunąć z ich życia wszystkich zagrożeń i ryzykownych sytuacji, które się pojawiają.
Nie rezygnując z realistycznych i pośrednich prób sprawowania kontroli nad tym co robią, coraz częściej musimy ufać ich rozsądkowi i mieć nadzieję że same potrafią obronić się przed zagrożeniami. Nie zawsze jednak to się udaje i nasze dzieci doznają szkód, o których czasem niewiele wiemy.
Możemy jednak pomagać naszym dorastającym dzieciom w prowadzeniu zdrowego i bezpiecznego życia. Wymaga to utrzymywania dobrych kontaktów z nimi, opanowania sztuki ich rozumienia, słuchania, wspierania oraz umiejętności wywierania wpływu na ich postępowanie.
Nigdy nie jest za wcześnie i nigdy nie jest za późno by dbać o jakość i trwałość kontaktów z własnym dzieckiem oraz rozwijać umiejętności potrzebne do konstruktywnego rodzicielstwa. Jest to jednak szczególnie ważne gdy w życiu dziecka pojawiają się realne zagrożenia.

Co warto wiedzieć o alkoholu?

Różne napoje alkoholowe zawierają tą samą substancję chemiczną – alkohol etylowy czyli etanol o wzorze C₂H₅OH.

Wielu rodziców nigdy nie zgodziłoby się, by ich dziecko wypiło kieliszek wódki, tolerują jednak wypicie butelki piwa, mimo, że w niej jest tyle samo alkoholu. To poważny błąd.
Etanol jest substancją bardzo aktywną biochemicznie, w większym stężeniu niszczy tkankę biologiczną, rozcieńczony wpływa na pracę mózgu, systemu nerwowego i hormonalnego. Zmienia stan naszych uczuć, sposób myślenia. Powoduje ograniczenie zdolności do prawidłowej oceny sytuacji i zadań życiowych, upośledza koordynację ruchów oraz kontrolę zachowania. Osoby nietrzeźwe robią rzeczy, których później żałują, uszkadzają swoje zdrowie i życie osobiste, sprawiają cierpienia swoim najbliższym.
Dla łatwości obliczania ilości spożytego alkoholu przyjęto jednostkę porcji standardowej czyli 10 g etanolu.
Wypity alkohol niemal natychmiast dostaje się do krwi. Poziom (stężenie) alkoholu we krwi określa się w promilach. Im więcej alkoholu tym wyższe stężenie. Mężczyzna ważący 70 kg, który wypił w ciągu godziny 5 standardowych porcji (np. 2 półlitrowe puszki piwa) ma we krwi około 1,oo promila alkoholu (stan nietrzeźwości w Polsce to 0,5 promila).
Stężenie alkoholu we krwi (czyli stopień nietrzeźwości) zależy od ilości spożytego etanolu, wagi ciała, płci, stanu zdrowia, cech indywidualnych organizmu.
Organizm „spala” alkohol czyli metabolizuje go. Szybkość spalania to ok. 10 g etanolu na godzinę czyli około jednej standardowej porcji. Podany w przykładzie mężczyzna potrzebuje więc 5 godzin na spalenie alkoholu, który wypił.

Dlaczego młodzi ludzie piją alkohol?

Umiarkowane picie alkoholu jest atrakcyjne dla wielu dorosłych ponieważ:
- Ułatwia przeżywanie przyjemności,
- Przynosi ulgę w przykrych momentach życia,
- Ułatwia odpędzanie smutnych myśli,
- Uprzyjemnia spotkania z innymi ludźmi,
- Jest częścią celebrowania uroczystości i sukcesów.
Nastolatkowie o tym wszystkim wiedzą i doznają pokusy skorzystania z tych atrakcji. Oprócz tego mają ważne i dodatkowe powody skłaniające do picia.
Nasze dorastające dzieci często sięgają po alkohol:
- Aby czuć się dorosłym,
- Aby dopasować się do otoczenia,
- Aby czuć się dobrze i być na luzie,
- Aby wyrazić swoją potrzebę buntu i chęć zmierzenia się z ryzykiem,
- Aby zaspokoić ciekawość,
- Ponieważ alkohol jest łatwo dostępny.
Istnieją jednak bardzo ważne powody, by nastolatkkowie alkoholu nie piły. Dzięki zrozumieniu przyczyn sięgania po alkohol przez nastolatki rodzice mogą lepiej i skuteczniej pomagać swoim dzieci w tym, żeby nie piły.

Szkody i zagrożenia

Powtarzające się picie alkoholu przez nastolatków, nawet w ilościach nieszkodliwych dla dorosłych, może poważnie uszkodzić ich życie i procesy rozwojowe:
- Zaburza zdolność do uczenia się, zapamiętywania i logicznego rozumowania, jest źródłem trudności w nauce i przeszkadza w dalszej edukacji i karierze zawodowej;
- Hamuje rozwój emocjonalny i opóźnia dojrzewanie – młody człowiek nastawia się tylko na doraźne i natychmiastowe przyjemności, nie uczy się dojrzałych i skutecznych sposobów radzenia ze stresem i rozwiązywania problemów życiowych; wczesne picie obniża motywację do osiągania celów życiowych i realizacji wartości;
- Zwiększa ryzyko uzależnienia od alkoholu i nikotyny oraz sięgania po narkotyki
Upijanie się przez nastolatków jest bardzo częstą przyczyną poważnych i doraźnych szkód związanych z:
- Wypadkami, zachorowaniami i śmiercią;
- Konfliktami z prawem;
- Większym prawdopodobieństwem stania się ofiarą przestępstwa;

Jak wspierać abstynencję dziecka?

Nie częstuj swego dziecka alkoholem i nie pozwól, by robili to inni członkowie rodziny lub znajomi. Wprawdzie wiele nastolatków już pije alkohol i część rodziców się na to godzi, bo czuje się wobec tego faktu bezsilna, albo to lekceważy, to trzeba powiedzieć dziecku jasno i zdecydowanie, że z piciem alkoholu powinno poczekać do pełnoletności. Trzeba powiedzieć jeszcze wyraźniej, że bardzo wielu dorosłych ludzi (w Polsce jest to co piąta dorosła osoba), na propozycje wypicia alkoholu odpowiada „Dziękuje, nie piję”. Abstynencja z wyboru jest dla milionów ludzi atrakcyjnym i wartościowym stylem życia.

Praktyczne wskazówki dla rodziców:

Ustal z dzieckiem jasne zasady dotyczące alkoholu: Nie zgadzam się żebyś pił/a. Nie pij nawet piwa. Powiedz dziecku, że zakaz ten wynika z Twojej miłości i troski o jego dobro. Powiedz także jakie będą konsekwencje złamania tej zasad.
Wytłumacz dziecku, jakie jest ryzyko związane z piciem alkoholu. Nawet niewielkie ilości alkoholu mogą być dla Ciebie szkodliwe, ponieważ jeszcze się rozwijasz. Twój organizm i psychika jeszcze nie są ukształtowane. Picie może uszkodzić coś delikatnego i cennego w Twoim życiu.
Porozmawiaj z dzieckiem o tym, jak ma sobie radzić z presją rówieśników namawiających do picia alkoholu, podsuń mu kilka pomysłów na skuteczne odmawianie: Zależy mi na Waszym towarzystwie i chcę się z Wami bawić, ale nie muszę podkręcać się alkoholem, Postanowiłem, że nie będę pił i chcę być wierny sobie.
Bądź dobrym przykładem. Nie nadużywaj alkoholu w obecności dziecka i nie pokazuj mu, że zabawa musi być związana z piciem alkoholu.
Nie wahaj się powiedzieć opiekunom dziecka i rodzicom jego kolegów, z którymi spędza wolny czas, że nie życzysz sobie, żeby Twoje dziecko piło. Uczyń ich sojusznikami w tej sprawie. Masz prawo decydować o bezpieczeństwie swego dziecka.

Czy pozwalać dorastającemu dziecku na picie alkoholu w domu?

To trudne pytanie zadają sobie niektórzy rodzice. W tej sprawie istnieją duże różnice zdań wśród specjalistów i rodziców.

Polskie prawo zabrania sprzedawania i podawania napojów alkoholowych osobom niepełnoletnim, więc picie alkoholu poza domem rodzinnym oznacza nie tylko ryzyko szkód, ale także łamanie prawa.
Jakie powody przemawiają za zgodą rodziców na picie dziecka?
1. stworzenie okazji do uczenia dziecka rozsądku i odpowiedzialności w sprawie picia alkoholu;
2. wzmacnianie procesu stopniowego dorastania dziecka poprzez dopuszczanie do pełnego udziału w celebrowaniu uroczystości rodzinnych.
Jakie niebezpieczeństwa wynikają ze zgody rodziców na picie dziecka?
1. osłabienie wartości abstynencji;
2. dziecko może rozumieć zgodę rodziców jako ich ogólne przyzwolenie na spożywanie alkoholu;
3. obniża się poczucie ryzyka związanego z piciem alkoholu.

Decyzja w tej sprawie jest podejmowana indywidualnie przez każdą rodzinę. Warto ją poważnie przemyśleć i omówić w gronie rodziny. I najważniejsza sprawa – podstawą ewentualnej decyzji musi być szczerość i porozumienie między rodzicami i dzieckiem.

Sygnały ostrzegawcze, że moje dziecko pije:

Wprawdzie niektóre z opisanych poniżej objawów mogą być naturalne dla normalnego procesu dojrzewania, należy zwrócić szczególną uwagę na dziecko, gdy kilka tych zjawisk występuje równocześnie:

Wyraźny spadek zainteresowania zajęciami, które poprzednio były dla dziecka atrakcyjne.
Zwiększenie poziomu frustracji, stresu i rozdrażnienia.
Problemy w szkole z nauką i zachowaniem.
Izolowanie się od kontaktów rodzinnych i skrywanie szczegółów dotyczących życia poza domem.
Częste zmiany nastroju.
Zmiany zwyczajów związanych z jedzeniem i zasypianiem.
Zapach alkoholu.
Zaniedbywanie wyglądu i stroju.
Zwiększenie potrzeb finansowych i ukrywanie sposobu wydatkowania „kieszonkowego”. Znikanie drobnych sum pieniędzy z domu lub nieoddawanie reszty z zakupów zlecanych przez rodziców.
Nawiązywanie podejrzanych znajomości.
Reagowanie rozdrażnieniem na próby uzyskania przez rodziców informacji o tych kontaktach.

Tego typu sygnały ostrzegawcze mogą wskazywać nie tylko na picie alkoholu, ale także na zażywanie narkotyków.

Całość oddziaływania wychowawczego, które podejmiecie, warto podzielić na trzy części: rozpoznanie i diagnoza sytuacji, interwencja oraz monitorowanie.

Rozpoznawanie i diagnoza sytuacji:

W niektórych sytuacjach podejrzewasz, że Twoje dziecko pije, choć nie posiadasz na to bezspornych dowodów.
Rozpocznij rozmowę od powiedzenia o swoich podejrzeniach i równoczesnego zapewnienia, że nie chcesz dziecka karać, tylko chcesz poznać prawdę, ponieważ je kochasz i się niepokoisz, np. Nie jestem tego pewien, ale wydaje mi się, że zdarza Ci się pić alkohol. Jeśli to prawda, to proszę Cię, żebyś mnie nie oszukiwał. Celem tej rozmowy nie jest ukaranie Cię, ale uniknięcie poważniejszych kłopotów.

W niektórych sytuacjach nie masz wątpliwości, że dziecko piło i dysponujesz niezbitymi dowodami. Wtedy należy zacząć od spokojnego powiedzenia o tych faktach i określenia celów dalszej rozmowy.
Zanim podejmiesz interwencję postaraj się ustalić rzeczywisty stan rzeczy, jeśli chodzi o kontakty Twego dziecka z alkoholem.
Ustalcie wspólnie fakty dotyczące picia Twego dziecka:
- Jak często pije napoje alkoholowe
- Jakie są rodzaje tych napojów i ile ich wypija
- Z kim to robi i w jakich sytuacjach
- Jak się czuje w trakcie picia i później
- Jak się zachowuje on/ona oraz inne osoby, które w tym uczestniczą
- Jak te doświadczenia wpływają na inne sytuacje życiowe (w szkole, w kontaktach z Tobą, rodzeństwem, przyjaciółmi itd.)
- Czy dziecko doznało przykrości lub kłopotów w związku ze swoim piciem
- Czy jego koledzy doznali jakiś szkód w związku z piciem.
W rozmowie rzeczą najważniejszą jest przestrzeganie pewnych zasad:
- W danym momencie mówi tylko jedna osoba
- Nie można podnosić głosu, używać lekceważących lub obraźliwych słów i wyzwisk.
W trakcie rozpoznawania i diagnozowania nie można straszyć karami.
Staraj się przestrzegać zasad rozmowy. Jeśli nie nawiążecie kontaktu w tej sprawie nie masz szans na zbudowanie fundamentów do przyszłych zmian na lepsze.
Powstrzymaj się z oceną i krytyką postępowania dziecka.

Interwencja w sytuacji, gdy dziecko wypiło alkohol:

Interwencja to część oddziaływania, która po rozpoznaniu sytuacji zmierza do bezpośredniego wprowadzenia zmian w postępowaniu dziecka.

Nie zaczynaj rozmowy, kiedy dziecko jest pod wpływem alkoholu – nie ma wtedy trzeźwego osądu sytuacji, jest nadpobudliwe i może być agresywne.
Nie zaczynaj rozmowy, kiedy dziecko ma kaca – jest rozdrażnione, źle się czuje.
Przed rozmową z dzieckiem porozmawiaj ze współmałżonkiem, przyjacielem, kimś z rodziny, kimś bliskim – pomoże to odreagować pierwsze, gwałtowne emocje, nabrać dystansu, określić Twoje stanowisko wobec picia i sprecyzować co naprawdę chcesz dziecku powiedzieć.
Postaraj się, aby w rozmowie uczestniczył współmałżonek – rozmowa ma dotyczyć spraw całej rodziny, a umowy mają być respektowane przez wszystkich.
Znajdź spokojne miejsce i odpowiedni czas, aby nie przeszkadzało wam nic z zewnątrz (wyłącz telefon i telewizor).
Pamiętaj, że dokonujesz interwencji, bo zależy Ci na szczęściu i bezpieczeństwie Twego dziecka, a nie po to, żeby udowodnić mu, że jest złe, niegodne zaufania i krzywdzi Cię swoim postępowaniem.
Niech dziecko wyraźnie usłyszy, że Ci na nim zależy, że je kochasz, że troszczysz się o jego los i szczęście, że jesteś gotów je wesprzeć w każdej sytuacji.
Ustalcie powtórnie (lub pierwszy raz jeśli dotychczas tego nie uczyniliście) zasady, jakie obowiązują w Waszej rodzinie w związku z piciem alkoholu przez Twoje dziecko.
Jeżeli na decyzję Twojego dziecka o piciu alkoholu wywierają wpływ określone sytuacje zewnętrzne lub wpływy innych osób zastanówcie się wspólnie co dziecko powinno zrobić lub powiedzieć, bo zabezpieczyć się przed tymi wpływami.
Powiedz jasno jakie przywileje i przyjemności będą dziecku odebrane do czasu rozwiązania problemu, jaki będzie sposób kontrolowania tego czy dziecko wywiązuje się z umowy i jaki będzie tryb przywracania utraconych przywilejów.
Ustalcie co będzie się działo w razie złamania warunków umowy.
Na zakończenie tej rozmowy pożądane byłoby ustalenie i podpisanie kontraktu zobowiązującego dziecko do powstrzymywania się od picia, określającego konsekwencje związane z naruszeniem tych zobowiązań oraz wskazanie nagród i wzmocnień za utrzymywanie abstynencji przez dziecko.

Monitorowanie i udzielanie wsparcia:

Umowa zawarta z dzieckiem o zasadach abstynencji od alkoholu musi być monitorowana – czy dziecko jej przestrzega.
Ustal wspólnie z dzieckiem jak będziecie to sprawdzać. Kontrolowanie nie jest przyjemne dla obydwu stron. Wymaga: konsekwencji, taktu, zdecydowania, wysiłku, uporu i delikatności. Nie rezygnuj ze sprawdzania zasad zbyt wcześnie. Po pierwsze dziecko narażone jest na pokusy cały czas. Po drugie – Twoja konsekwencja nie musi mówić dziecku: „Wciąż ci nie ufam”, lecz „Ciągle tak samo mi na Tobie zależy”, „Jesteś dla mnie cały czas najważniejszy”.
Sprawdź czy dziecko potrzebuje w jakiejś sprawie Twojej pomocy (np. nie umie odmówić, gdy nacisk kolegów jest zbyt duży, nie wie jak się zachować w pewnych sytuacjach) i zaoferuj mu swoją pomoc.
Sprawdź czy na pewno wyraziłeś swoją życzliwość, chęć pomocy, miłość, gotowość wsparcia, zainteresowanie. Sprawdź czy dla Twego dziecka to jest oczywiste.
Intencje rodzica nie zawsze są dla dziecka czytelne, zwłaszcza w sytuacjach pełnych napięcia, poczucia winy, lęku. Ty myślisz: „Mówię to, bo ją kocham”, a twoja córka myśli: „Mówi to, bo chce mi pokazać, że ją zawiodłam lub jestem niedobra”.

Pamiętaj, że interwencja związana z piciem alkoholu przez Twoje dziecko jest ściśle związana z całością waszych kontaktów i życia w rodzinie, Waszych konfliktów, oczekiwań i nadziei. Być może zaangażowanie się w próbę poradzenia sobie z krytyczną i bolesną sytuacją stworzy okazję do zastanowienia się jak ulepszyć wzajemne stosunki w całej waszej rodzinie, jak poszukiwać drogi umocnienia więzów i zwiększenia satysfakcji z życia dla całej rodziny.

Może się jednak okazać, że poradzenie sobie z tą sytuacją jest zbyt trudne i doznacie niepowodzenia. Należy wtedy bez skrępowania poszukać pomocy na zewnątrz rodziny. Mogą to być przyjaciele lub inni rodzice, którzy mają doświadczenie radzenia sobie w podobnych sytuacjach lub specjaliści – psycholodzy lub pedagodzy. Dla udzielania takiej pomocy uruchomiona została „Pomarańczowa Linia” – telefon -801-14-00-68

PROFILAKTYKA TYTYTONIOWA e – papierosy

Na przestrzeni ostatnich lat pojawiły się nowe zagrożenia dla zdrowia publicznego, tzw. elektroniczne papierosy (e-papierosy). Są one postrzegane jako mniej szkodliwe, dlatego młodym ludziom wydają się szczególnie atrakcyjne. E-papierosy oraz tytoń podgrzewany pozwalają ukryć nawyk palenia. Tym samym eliminują istotny czynnik chroniący młodzież przed sięganiem po papierosy, jakim jest strach przed wykryciem nałogu przez rodziców. Dlatego też w łatwy sposób otwierają furtkę do palenia papierosów w przyszłości.

E-papieros to inaczej elektroniczny system dostarczający nikotynę. E-papierosy to urządzenia elektroniczne, które podgrzewają ciecz i wytwarzają aerozol lub mieszankę małych cząstek w powietrzu. Mają wiele kształtów i rozmiarów. Większość z nich ma baterię, element grzewczy i miejsce na tzw. liquid. Niektóre e-papierosy wyglądają jak zwykłe papierosy, cygara lub fajki. Inne przypominają pamięć USB, długopis lub przedmioty codziennego użytku. Papierosy elektroniczne funkcjonują pod różnymi nazwami: e-papierosy, e-fajki lub systemy dostarczania nikotyny (ENDS). W skład e-liquidu wchodzą: glikol propylenowy i/lub gliceryna, woda lub etanol, nikotyna (od 0 do 20 mg/ml) oraz dodatki smakowo-zapachowe. Obecnie istnieje ponad 8 000 różnych rodzajów e-liquidu o owocowych bądź słodkich smakach (m.in.: czekolada, popcorn, guma balonowa, wanilia), które mają na celu zachęcić młode osoby do sięgnięcia po e-papierosa. Korzystanie z e-papierosa jest czasem nazywane „wapowaniem” lub „JUULINGIEM”.

Jak działają e – papierosy?

E-papieros działa na zasadzie podgrzewania płynu (e-liquid) do temperatury około 200oC, tworząc przy tym aerozol, który jest wdychany przez użytkownika. Zwykle zawiera on nikotynę, aromaty i inne substancje chemiczne. Użytkownicy wdychają aerozol z e-papierosów do płuc. Mogą go również wdychać osoby postronne, gdy użytkownik wydycha go w powietrze. Warto zwrócić również uwagę na fakt, że urządzenia do palenia e-papierosów mogą być używane do dostarczania substancji psychoaktywnych.

Co znajduje się w aerozolu z e-papierosa?

Aerozol z e-papierosów jest szkodliwą „parą wodną”. Aerozol do e-papierosów,

który użytkownicy wdychają, może zawierać szkodliwe substancje, w tym:

• acetaldehyd,

• formaldehyd,

• akroleinę,

• propanal,

• nikotynę,

• aceton,

• o-metyl-benzaldehyd,

• karcinogenne nitrozaminy.

Użycie e-papierosa powoduje emisję pyłu zawieszonego (PM2.5) oraz najdrobniejszych cząstek (UFPs), których stężenie wzrasta w powietrzu

otaczającym e-palacza.

Jakie jest ryzyko zdrowotne związane z używaniem e-papierosów?

Istnieją dowody na to, że młodzi ludzie, którzy używają e-papierosów, mogą częściej palić papierosy w przyszłości. Istnieją udokumentowane przypadki zatruć płynem z e-papierosów wśród dzieci oraz osób dorosłych.

Skutki zdrowotne wynikające z użycia e-papierosa

Układ oddechowy – podrażnienie górnych i dolnych dróg oddechowych

– zapalenie oskrzeli, kaszel, zmiany rozedmowe w płucach

Układ immunologiczny

– indukcja stanu zapalnego w drogach oddechowych

– zmniejszenie wydajności układu odpornościowego

– zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia płuc

Ośrodkowy układ nerwowy – zmiany behawioralne

– upośledzenie pamięci

– skurcze mięśni i drżenie mięśni

Pozostałe układy

– podrażnienie oczu

– kontaktowe zapalenie skóry i oparzenia

– nudności i wymioty

– podrażnienie błony śluzowej gardła i jamy ustnej

Co zrobić, aby uchronić dzieci przed używaniem e-papierosów?

Daj dobry przykład. Jeśli palisz, nigdy nie jest za późno na rzucenie palenia.
Porozmawiaj ze swoim dzieckiem lub nastolatkiem o tym, dlaczego epapierosy są dla nich szkodliwe. Nigdy nie jest za późno na pierwszy krok.
Poinformuj dziecko, jaki jest twój stosunek do wszystkich wyrobów tytoniowych. Wyraź zdecydowany sprzeciw dla stosowania takich produktów. Uzasadniaj, dlaczego nie są one bezpieczne.

W związku z tym szczególnym czasem dotyczącym zawieszenia zajęć lekcyjnych w naszym kraju i niemożliwością kontaktu bezpośredniego z Państwa dziećmi i Państwem, informuję, że w przypadku, konieczności kontaktu z pedagogiem szkolnym czy ewentualnie pojawiających się problemów okresu dojrzewania lub też innych spraw, w których Państwo uważają, że mogę pomóc, informuję, że jestem do Państwa dyspozycji poprzez:
e-dziennik lub e- mail pedagog.as@onet.pl

Życzę Wam i Waszym dzieciom zdrowia.

Dziękuję za współpracę i pozdrawiam, w razie potrzeby służę pomocą

Anna Świątek –pedagog szkolny,

Pedagog szkolny mgr Anna Świątek
e-mail: pedagog.as@onet.pl

Motto pedagoga:
„Szkoła, do której uczęszczają nasi uczniowie powinna być otwarta, ciepła i przyjazna zarówno dla uczniów, jak i ich rodziców. Każdy powinien czuć się w niej bezpiecznie, odnajdywać tu swoje miejsce i warunki do realizacji, by każdy mógł do niej wracać pamięcią wyłącznie z dobrymi wspomnieniami ”.

Pedagog szkolny to ktoś kto nie krzyczy, nie ocenia, nie krytykuje, nie wyśmiewa. Pedagog to osoba, która wysłucha, zrozumie, doradzi i:

wytłumaczy jak skutecznie radzić sobie ze stresem
podpowie, jaką wybrać w życiu drogę
przestrzeże przed tym, co niebezpieczne
nauczy myśleć twórczo
odpowie na pytania „jak się motywować do pracy, nauki?” oraz „jak dobrze gospodarować czasem?”
wytłumaczy, co znaczy być asertywnym

Drogi Uczniu, czekam na Ciebie, gdy:

czujesz, że jesteś samotny i nikt Cię nie rozumie
masz problemy rodzinne
jesteś w trudnej sytuacji materialnej
masz problem i nie wiesz jak go rozwiązać
jesteś dyslektykiem
nie potrafisz porozumieć się z nauczycielami lub kolegami
chciałbyś pomóc innym a nie wiesz, w jaki sposób to zrobić
masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić

Ważne!

Jeśli obok Ciebie ktoś potrzebuje pomocy,
a Ty nie wiesz jak pomóc – zwróć się do pedagoga szkolnego lub innej osoby, do której masz zaufanie!

Przyjdź z każdą sprawą, z którą sam nie potrafisz sobie poradzić. Możesz także do mnie napisać
na e-mail: pedagog.as@onet.pl
Jeżeli podasz swój adres wówczas odpiszę bezpośrednio do Ciebie. Nie mogę oczywiście zapewnić, że znam odpowiedź na każde pytanie,
ale może czasami wystarczy tylko wskazać kierunek poszukiwań.

Drogi Rodzicu, zwróć się do pedagoga szkolnego gdy:

niepokoi Cię zachowanie Twojego dziecka
chcesz porozmawiać o dziecku i Twoich z nim relacjach
masz pytania dotyczące wyników w nauce i funkcjonowania Twojego dziecka w szkole
potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania
masz pytania i nie wiesz do kogo się z nimi zwrócić
szukasz pomocy

Do zadań pedagoga należy:

Prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki;
Diagnozowanie sytuacji wychowawczych w przedszkolu, szkole lub placówce w celu rozwiązywania problemów wychowawczych stanowiących barierę i ograniczających aktywne i pełne uczestnictwo ucznia w życiu przedszkola, szkoły i placówki;
Udzielanie uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb;
Podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży;
Minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku przedszkolnym, szkolnym i pozaszkolnym uczniów;
Inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych;
Pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów;
Wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w:
Rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki,
Udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

§ 24 ROZPORZĄDZENIA MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. poz. 1591)

GŁÓWNYM PARTNEREM W PRACY PEDAGOGA SZKOLNEGO JEST UCZEŃ!

W ramach swojej pracy pedagog szkolny współpracuje z placówkami wspierającymi proces dydaktyczno-wychowawczy szkoły, jak:

Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną i innymi Poradniami Specjalistycznymi
Pedagogami ze szkół podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych
Ośrodkiem Interwencji Kryzysowej
Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Latowiczu
Komendą Policji w Mrozach i Mińsku Mazowieckim
Sądem Rejonowym – Wydział III Rodzinny i Nieletnich
Ochotniczym Hufcem Pracy w Mińsku Mazowieckim

I innymi podmiotami wspierającymi rodzinę i szkołę.